***

Rozbierz mnie proszę mój drogi
z lęku szytego przez życie
Zdejmij dyskretnie, błagam
rany dziergane przez los

Wyjmij mi obie stopy
z pantofli rozpaczy i łez
Rozpinaj powoli, bo boli
guziki krwawego płaszcza

Na koniec, sam wiesz
pomęcz się trochę z haftkami
palce będą cierpiały
bo będziesz chciał szybciej i już

A kiedy nie znajdę nic, z tych
wzorów utkanych przez czas

Otul czułości jedwabiem
I śpij
kochany, śnij
dalej
sobie śnij